31.10.12

Η αξιοπιστία των ψυχιατρικών διαγνώσεων: Αρκετά ερωτηματικά για την Κατάθλιψη

Dsm

Όπως φαίνεται στον πίνακα πιο κάτω, αλλά και στην Αγγλική περίληψη του
άρθρου που μόλις δημοσιεύθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση,
η αξιοπιστία κάποιων ψυχιατρικών διαγνώσεων (δηλαδή, πόσο συχνά
συμφωνούν δυο ανεξάρτητοι κλινικοί στην διάγνωση του ίσιου ασθενούς
χρησιμοποιώντας τα ίδια κλινικά κριτήρια) είναι αρκετά προβληματική
για κάποιες διαγνώσεις. Δυστυχώς μια από αυτές είναι η κατάθλιψη η
οποία τα πήγε αρκετά άσχημα. Ευτυχώς οι πιο σοβαρές ασθένειες είχαν
καλή αξιοπιστία με την διπολική διαταραχή να τα έχει πάει καλύτερα.
Πιστεύω ότι το πρόβλημα με την κατάθλιψη οφείλεται στο γεγονός ότι
συχνά αυτή αποτελεί το τελικό μονοπάτι άλλων προβλημάτων, κυρίως
διαταραχών άγχους που συχνά προηγούνται. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν
πόσο προσεκτικός πρέπει να είναι ο κλινικός που κάνει την δουλειά
αυτή. Η κατάθλιψη έχει γίνει μια κοινή διάγνωση και δυστυχώς πολλοί
την χρησιμοποιούν ως διάγνωση όταν το πραγματικό πρόβλημα είναι άλλο.

DSM-5 Field Trials in the United States and Canada, Part II:
Test-Retest Reliability of Selected Categorical Diagnoses. Darrel A.
Regier, M.D., M.P.H.; et al. Am J Psychiatry 2012;:.
10.1176/appi.ajp.2012.12070999

Objective: The DSM-5 Field Trials were designed to obtain precise
[standard error of the degree to which two clinicians could independently agree on the
presence or absence of selected DSM-5 diagnoses when the same patient
was interviewed on separate occasions, in clinical settings, and
evaluated with usual clinical interview methods.

Method: Eleven academic centers in the United States and Canada were
selected, and each was assigned several target diagnoses frequently
treated in that setting. Consecutive patients visiting a site during
the study were screened and stratified on the basis of DSM-IV
diagnoses or symptomatic presentations. Patients were randomly
assigned to two clinicians for a diagnostic interview; clinicians were
blind to any previous diagnosis. All data were entered directly via an
Internet-based software system to a secure central server. Detailed
research design and statistical methods are presented in an
accompanying article.

Results: There were a total of 15 adult and eight child/adolescent
diagnoses for which adequate sample sizes were obtained to report
adequately precise estimates of the intraclass kappa. Overall, five
diagnoses were in the very good range [kappa= 0.60-0.79], nine in the
good range [kappa= 0.40-0.59], six in the questionable range [kappa=
0.20-0.39], and three in the unacceptable range [kappa values Eight diagnoses had insufficient sample sizes to generate precise
kappa estimates at any site.

Conclusions: Most diagnoses adequately tested had good to very good
reliability with these representative clinical populations assessed
with usual clinical interview methods. Some diagnoses that were
revised to encompass a broader spectrum of symptom expression or had a
more dimensional approach tested in the good to very good range.

28.10.12

Το στίγμα που συνοδεύει την κατάθλιψη μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο από την ίδια την ασθένεια

Discr2

Το στίγμα που συνοδεύει την κατάθλιψη μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο
από την ίδια την ασθένεια.

Σε αυτό το αποτέλεσμα κατέληξε διεθνής μελέτη που δημοσιεύεται στο
έγκυρο Lancet (στην μελέτη συμμετέχει και δείγμα Ελλήνων ασθενών).
Σχεδόν τα δύο τρίτα των ανθρώπων που έπαθαν κάποτε κατάθλιψη ανέφεραν
στην έρευνα ότι βίωσαν διακρίσεις εναντίον τους σε έναν τουλάχιστον
σημαντικό τομέα της ζωής τους.

Πιο συχνές ήταν οι διακρίσεις από μέλη της οικογένειάς τους (40%), από
τα φιλικά τους πρόσωπα (33%), από τον σύντροφό τους (23%), και από τον
εργασιακό τους χώρο (21%).

Σχεδόν επτά στους 10 θα επιθυμούσαν να αποκρύψουν την διάγνωσή τους
από τους άλλους καθώς θα περίμεναν ότι αυτή θα είχε αρνητικό αντίκτυπο
και θα οδηγούσε σε διακρίσεις. Ο φόβος των διακρίσεων και του
στιγματισμού κάνει πολλούς ασθενείς με κατάθλιψη να αποφεύγουν να
αναζητήσουν θεραπεία υπό τον φόβο της αποκάλυψης της διάγνωσης και του
πιθανού στιγματισμού.

Στην φωτογραφία κάτω, ο Νορβηγός Πρωθυπουργός Kjell Bondevik, που
έπαθε κατάθλιψη το 1998 και ήταν ο πρώτος Πρωθυπουργός που βγήκε
ανοιχτά και αποκάλυψε το πρόβλημά του αφήνοντας για τρεις εβδομάδες τα
καθήκοντά του. Ο Bondevik βλέπει το θέμα της ψυχικής υγείας ως ένα
θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. "Όταν είσαι ειλικρινής και ανοιχτός με
αυτό που σου συμβαίνει, όταν δεν ντρέπεσαι να μιλήσεις για το πώς
νιώθεις, τότε ακριβώς αρχίζεις και νιώθεις καλύτερα".

17.10.12

Χρονιότητα (Διάρκεια) των κοινών ψυχικών διαταραχών σε δείγμα 5000 Ελλήνων

Οι κοινές ψυχικές διαταραχές στην Ελλάδα και αλλού συχνά "χρονίζουν" εάν παραμείνουν χωρίς θεραπεία (ως θεραπεία εδώ εννοώ οποιαδήποτε θεραπεία - ακόμη και μια συζήτηση με έναν καλά εκπαιδευμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας μπορεί να είναι αρκετή και να οδηγήσει στην αποκατάσταση). Το παρακάτω γράφημα από μελέτη σε 5000 άτομα στην Ελλάδα δείχνει ότι, χωρίς θεραπεία, σχεδόν οι μισοί άνθρωποι που αναφέρουν κάποιο πρόβλημα κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής συνεχίζουν να το έχουν για πάνω από ένα χρόνο. Η χρονιότητα είναι πιο συχνή για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και την κατάθλιψη με ποσοστά 65% και 56% αντίστοιχα.

(Σημείωση: Τα δεδομένα προέρχονται από έρευνα που κάναμε στο Παν. Ιωαννίνων και είναι ακόμη αδημοσίευτα)

Figure_research

3.9.12

Πώς συγκρίνονται 6 νόμιμες και παράνομες ουσίες ως προς την δυνατότητα τους να προκαλούν εξάρτηση

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που κατηγοριοποιεί 6 νόμιμες και παράνομες ουσίες (νικοτίνη, καφεϊνη, αλκοόλ, ηρωίνη, κοκαΐνη, κάνναβη) ως προς διάφορα χαρακτηριστικά της εξάρτησης που προκαλούν. Προσλεξτε τους δυο πίνακες στο τέλος που λύνουν πολλές παρεξηγήσεις για το κάπνισμα, αλλά και για τις άλλες ουσίες.
http://www.tfy.drugsense.org/tfy/addictvn.htm

12.7.12

Άρθρο για την Φαρμακευτική αντιμετώπιση της διαταραχής Πανικού


Διαταραχή Πανικού.pdf Download this file

Στο επισυναπτόμενο pdf μπορείτε να διαβάσετε για τις δυνατότητες που  προσφέρει η φαρμακολογία για την αντιμετώπιση της διαταραχής πανικού  με ή χωρίς αγοραφοβία.

Σίγουρα, κάποιες φορές η φαρμακευτική αντιμετώπιση είναι αναπόφευκτη,  ιδιαίτερα όταν η ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να εφαρμοστεί ή δεν μπορεί να βοηθήσει.

Άλλες φορές κάποιοι ασθενείς με πιο βαριά συμπτώματα μπορεί να  χρειαστούν συνδυασμό των δυο θεραπειών.

Η απόφαση για το είδος της θεραπείας εξαρτάται από την βαρύτητα των συμπτωμάτων, την κλινική  εικόνα αλλά και τις προτιμήσεις του ασθενή. Επίσης και με την  διαθεσιμότητα ειδικών θεραπευτών καθώς η ψυχοθεραπεία απαιτεί  εξειδικευμένους θεραπευτές που μπορεί να μην είναι τοπικά διαθέσιμοι.

Η φαρμακοθεραπεία απαιτεί επίσης σημαντική εμπειρία και εξειδίκευση  και η συμβουλή μου είναι οι ασθενείς να ρωτούν και να ψάχνουν καλά  προτού απευθυνθούν σε γιατρούς. Οι αγχώδεις διαταραχές είναι πολύπλοκα  προβλήματα και μπορεί να είναι δύσκολες στην αντιμετώπιση.

23.5.12

Τι είναι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή σε κινούμενα σχέδια

Μια περιγραφή των συμπτωμάτων της ιδεοψυχαναγκαστικής σε κινούμενα σχέδια.
Αν ξέραμε όλοι λίγο καλύτερα τι είναι η ιδεοψυχαναγκαστική
διαταραχή θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε περισσότερο
(και όταν λέω όλοι...εννοώ όλοι!)

14.5.12

Η παρουσίαση για τη νεανική κατάθλιψη με αφήγηση (15λεπτά βίντεο από youtube)

Βασικά στοιχεία για τη Νεανική Κατάθλιψη (Σύνοψη από σχετική μου ομιλία)

Το ενδιαφέρον για την ψυχική υγεία των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων έχει αυξηθεί κατακόρυφα την τελευταία δεκαετία, διότι έγινε αντιληπτό ότι 3 περίπου στους 10 νέους ηλικίας 15-25 είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένοι ψυχολογικά. Η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές είναι τα πιο κοινά προβλήματα αυτής της ηλικίας. Στην Ελλάδα περίπου το 5% των νέων παρουσιάζει μέτριας βαρύτητας κατάθλιψη και το 1,5% σοβαρή κατάθλιψη, αριθμοί διόλου ευκαταφρόνητοι. Πολλοί περισσότεροι νέοι παρουσιάζουν καταθλιπτική συμπτωματολογία χωρίς ωστόσο να εμφανίζουν και τα υπόλοιπα συμπτώματα του καταθλιπτικού συνδρόμου.

Κλινικά, ο όρος κατάθλιψη αναφέρεται σε μια ομάδα συμπτωμάτων και συμπεριφορών που σχετίζονται με μεταβολές στους εξής τομείς:

  • Αλλαγές στην Διάθεση (έντονη θλίψη ή στενοχώρια και στους εφήβους συνεχή εκνευρισμό ή ευερεθιστότητα)
  • Αρνητική εικόνα για τον εαυτό (σκέψεις ότι είναι «ανίκανος», «άχρηστος» ή «αποτυχημένος»), τους άλλους («έχουν υπερβολικές απαιτήσεις», «δεν νοιάζονται για μένα») και το μέλλον (το μέλλον είναι «μαύρο»)
  • Αλλαγές στο επίπεδο και το είδος των δραστηριοτήτων (κοινωνική απόσυρση, αδράνεια, μείωση των ενδιαφερόντων, παραμέληση σχολείου ή σπουδών, παραμέληση της εμφάνισης
  • Διαταραχές σε σωματικές λειτουργίες και σωματικά συμπτώματα (υπερβολική κόπωση και ατονία, διαταραχές στον ύπνο, ελάττωση της όρεξης για φαγητό με επακόλουθη απώλεια βάρους, μη ειδικοί πόνοι στην κοιλιά ή αλλού και πονοκέφαλοι). 

Όλες αυτές οι αλλαγές προκαλούν τελικά σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας στο προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο συμπεριλαμβανομένων των υποχρεώσεων του νέου στο σχολείο ή στις σπουδές του.

 Η αιτιολογία της κατάθλιψης είναι πολύπλευρη και περιλαμβάνει τόσο γενετικούς – βιολογικούς παράγοντες, όσο και ψυχοκοινωνικούς. Από τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες εκτός των οικογενειακών (π.χ. δυσαρμονία στην οικογένεια) και ευρύτερα κοινωνικών (π.χ. ύπαρξη οικονομικών δυσκολιών), υπάρχουν και παράγοντες που αφορούν το ίδιο το περιβάλλον των νέων. Σημαντικός παράγοντας θεωρείται η ποιότητα των φιλικών σχέσεων με συνομηλίκους. Παιδιά που δεν έχουν καλής ποιότητας φιλίες, π.χ. μικρός αριθμός φίλων, όχι συχνές επαφές με φίλους, και όχι πολύ στενές («κολλητές») φιλίες είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν σε κοινωνική απομόνωση από το δίκτυο των συνομηλίκων τους και σε κατάθλιψη. Σοβαρή προσωπική απογοήτευση που αφορά κάποιον στενό φίλο που έχει ως αποτέλεσμα να χαλάσει η φιλία μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα κατάθλιψης σε ευάλωτους νέους.

 Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης βασίζεται στις εξής αρχές:

 

  • Σωστή και έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων (που προϋποθέτει και την σωστή ενημέρωση των ίδιων των νέων και των γονέων / εκπαιδευτικών)
  • Οικοδόμηση σωστής σχέσης συνεργασίας μεταξύ του νέου και των  γονέων του και του υπεύθυνου θεραπευτή
  • Η απόφαση για το είδος της θεραπείας πρέπει να ληφθεί από κοινού με τον θεραπευτή και τον ασθενή και τους γονείς του
  • Η προσπάθεια για ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση προτάσσεται, αλλά στις πιο σοβαρές περιπτώσεις η χρήση ειδικών αντικαταθλιπτικών φαρμάκων δεν πρέπει να αποφεύγεται αφού είναι ασφαλής και αποτελεσματική.

 

 

Τέλος, τονίζεται ιδιαίτερα η σημασία της πρόληψης και ενημέρωσης με σύγχρονους και πρωτότυπους τρόπους μέσω του διαδικτύου. Από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχουν δημιουργηθεί για τον σκοπό αυτό οι τόποι http://stressteen.stress.gr  και http://www.depnet.gr . Τους τόπους αυτούς μπορούν να επισκέπτονται οι νέοι για ενημέρωση αλλά και για υποβολή ερωτημάτων σχετικών με την ψυχική υγεία των ίδιων ή φίλων τους.

 

13.5.12

Η κατάθλιψη σε εφήβους και νέους ενηλίκους. Ένα σημαντικό αλλά υποεκτιμημένο πρόβλημα

Η κατάθλιψη στους νέους 15-22 ετών (εφήβους και νεαρούς ενηλίκους) είναι ένα σημαντικό αλλά υποεκτιμημένο πρόβλημα. Μια παρουσίαση που αφορά την κλινική εικόνα, την αιτιολογία και την αντιμετώπιση από ομιλία μου στα Ιωάννινα στις 11/05/2012


<div style="width:425px" id="__ss_12915671"> <strong style="display:block;margin:12px 0 4px">Depression in adolescents and young adults (15-22)</strong> <div style="padding:5px 0 12px"> View more PowerPoint from Petros Skapinakis </div> </div>

6.5.12

Δημοσιοποίηση των στοιχείων οροθετικών γυναικών που εκδίδονται: Είναι αποτελεσματική παρέμβαση για την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας;

Το πρόσφατο περιστατικό δημοσιοποίησης των στοιχείων οροθετικών στον HIV γυναικών που εκδίδονται οδήγησε σε  αρκετές αντιδράσεις τόσο των επιστημόνων όσο και του ευρύτερου κοινού.

Αρκετοί έθιξαν το θέμα των ανθρώπινων  δικαιωμάτων και του απορρήτου των ιατρικών δεδομένων. Σε αυτό, αντιπαρατίθεται το αγαθό της διατήρησης της υγείας που πολλοί θεωρούν (σωστά  κατά την γνώμη μου) ως σημαντικότερο από την προστασία του απορρήτου. Σκοπός όμως του  παρόντος σημειώματος δεν είναι η επίλυση αυτού του προβλήματος, θα αφήσω να το κάνουν αυτό  πιο ειδικοί από μένα  συνάδελφοι από τον χώρο της κοινωνιολογίας, της πολιτικής ή της δημοσιογραφίας. Εδώ θέλω να εξετάσω κατά πόσον η  παρέμβαση που επιλέχθηκε από τους αρμόδιους φορείς είναι αποτελεσματική για την προάσπιση της δημόσιας υγείας και  προτιμότερη από άλλες εναλλακτικές που θα μπορούσαν να είχαν υιοθετηθεί.

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε με ακρίβεια το πρόβλημα που  προσπαθούμε να επιλύσουμε. Αυτό κατά την γνώμη μου είναι το εξής: Οι  γυναίκες που εκδίδονται έχουν μεγαλύτερη  πιθανότητα από τον γενικό πληθυσμό να είναι φορείς του HIV με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μετάδοσης  του ιού στους πελάτες  τους, ιδιαίτερα όταν δεν πληρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες προφύλαξης. Ο μεγαλύτερος αυτός  κίνδυνος δεν οφείλεται μόνο στην σεξουαλική συμπεριφορά και δραστηριότητα αλλά και στο γεγονός ότι πολλές από τις  γυναίκες αυτές είναι επίσης τοξικομανείς και άρα ευάλωτες σε όλα τα νοσήματα που μεταδίδονται αιματογενώς  (ηπατίτιδες, HIV κ.λ.π.). Στόχος, από την πλευρά της δημόσιας υγείας, θα πρέπει να είναι η μείωση του κινδύνου  μετάδοσης του ιού ώστε λιγότεροι άνθρωποι να είναι οροθετικοί.

 Οι επίσημες αρχές "ανακάλυψαν" πρόσφατα ότι κάποιες από τις γυναίκες που εκδίδονται είναι οροθετικές (προφανώς θα  πρέπει να διερευνηθεί εάν οι ειδικοί επιστήμονες είχαν ενημερώσει τις αρχές για την επιδημική έκρηξη πολύ πιο  έγκαιρα από ότι υπονοήθηκε στις ανακοινώσεις). Δυστυχώς όμως δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος και την έκταση του  προβλήματος.

Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ένα υγειονομικό πρόβλημα πρέπει να μπορούμε να δούμε την πλήρη  εικόνα και όχι ένα μόνο μέρος της. Πρέπει να μπορούμε να υπολογίσουμε με σχετική ακρίβεια τόσο τον αριθμητή (πόσες γυναίκες που εκδίδονται μπορεί να είναι οροθετικές) όσο και τον παρανομαστή (πόσες συνολικά είναι οι γυναίκες που εκδίδονται). Αυτή είναι μια βασική αρχή της επιδημιολογίας που είναι άλλωστε και γνωστή ως η  επιστήμη των παρανομαστών!

 

 Ας κάνουμε λοιπόν μια γρήγορη εκτίμηση.

Πρώτον, πρέπει να υπολογίσουμε χονδρικά τον πληθυσμό των γυναικών που  εκδίδεται. Περίπου 500 είναι τα παράνομα / νόμιμα πορνεία στην Αθήνα. Εάν 5 γυναίκες εργάζονται κατά μέσο όρο σε  καθένα από αυτά τότε προκύπτει ένας πληθυσμός εκδιδόμενων γυναικών περίπου 2500. Καθώς Ελλάδα δεν είναι μόνο η  Αθήνα και το κράτος φαντάζομαι ότι οφείλει να προασπίζει την δημόσια υγεία όλων των πολιτών του, όπου και αν μένουν εντός της επικράτειας, προτείνω να διπλασιάσουμε το νούμερο αυτό και να θεωρήσουμε ότι περίπου 5000  γυναίκες εκδίδονται αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.

Δεύτερον, πρέπει να υπολογίσουμε αδρά τον συνολικό αριθμό των πελατών αυτών των γυναικών τους τελευταίους 1-2 μήνες.  Αν κατά μέσο όρο κάθε γυναίκα έχει τους τελευταίους 1-2 μήνες 5 νέες σεξουαλικές επαφές με πελάτες τότε προκύπτει ότι το τελευταίο διάστημα περίπου 25000 ξεχωριστά άτομα  βρίσκονται σε πιθανό κίνδυνο μετάδοσης του ιού.

 Τρίτον, είναι σωστό να κάνουμε μια εκτίμηση για τον αριθμό των οροθετικών γυναικών αλλά και για την πιθανότητα μετάδοσης του ιού στους πελάτες τους. Καθώς δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει πρόσφατη μελέτη της επίπτωσης οροθετικότητας σε ιερόδουλες στην Ελλάδα (πιθανότατα να υπάρχει) προτείνω να χρησιμοποιήσουμε τα νούμερα που προκύπτουν από αντίστοιχη Ιταλική μελέτη που πιθανότατα μοιάζουν πολύ  με τα δικά μας (Spina και συν. Sex Transm Dis. 1998 Oct;25(9):451-4). Στην μελέτη αυτή (αν και αρκετά παλιά)  περίπου 16% των γυναικών που εκδίδονταν ήταν οροθετικές (αλλά έχει ενδεχομένως σημασία ότι στις γυναίκες που ήταν  επίσης τοξικομανείς το ποσοστό τριπλασιάζεται στο 39%!). Για τις ανάγκες της δικής μας  αδρής εκτίμησης προτείνω  να θεωρήσουμε ένα συντηρητικό ποσοστό οροθετικότητας, περίπου στο 10% (αποκλείω να είναι μικρότερο). Με βάση  αυτόν τον υπολογισμό εκτιμώ ότι από τις 5000 γυναίκες, περίπου οι 500 είναι οροθετικές. Αντιπαραβάλλετε αυτό το  νούμερο με τις 10-15 γυναίκες που συνέλαβε η αστυνομία για να καταλάβετε την πραγματική διάσταση του προβλήματος. 0ι 500 αυτές γυναίκες τους τελευταίους 2 μήνες μπορεί να έχουν πάει με 2500 άτομα και εάν θεωρήσουμε ότι το ένα τέταρτο αυτών δεν χρησιμοποίησε προφυλακτικό, συνολικά περίπου 600 άτομα διατρέχουν υψηλό κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Με μια πιθανότητα γύρω στο 1-2% ενδεχομένως 10-15 άτομα μπορεί να έγιναν οροθετικά το τελευταίο διάστημα.

 Συνοψίζοντας, το επείγον πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την στιγμή είναι:

α) να βρούμε αυτούς τους 10-15 ανθρώπους που πιθανότατα κόλλησαν τον ιό τους τελευταίους 2 μήνες από αυτές τις γυναίκες, και

β) να βρούμε τις περίπου 500 γυναίκες που είναι οροθετικές και να τις απομακρύνουμε από αυτή την δραστηριότητα αλλά και να τις φροντίσουμε ιατρικά αν χρειάζεται.

Αφού κάνουμε αυτά στην συνέχεια θα ήταν καλό να σκεφτούμε σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσουμε ριζικότερα και μονιμότερα το πρόβλημα της παράνομης πορνείας και των εξ'αυτής προκαλούμενων προβλημάτων στην δημόσια υγεία (αλλά και γενικότερα το πρόβλημα της οροθετικότητας στην Ελλάδα οποιασδήποτε αιτιολογίας).

Αυτά όμως είναι πράγματα που μπορούν να περιμένουν, ας δούμε επί του παρόντος το επείγον πρόβλημα. Δυο πράγματα νομίζω πρέπει να γίνουν:

Πρώτον, καθώς είναι αδύνατο να βρούμε όλες τις οροθετικές γυναίκες αλλά και τους πρόσφατους πελάτες τους, πρέπει να καλέσουμε για εξέταση όσους πήγαν πρόσφατα με μια γυναίκα που εκδίδεται (περίπου 25000) εξασφαλίζοντας φυσικά την εχεμύθεια και το απόρρητο.

Δεύτερον, πρέπει να κάνουμε σημαντική προσπάθεια ώστε να προσεγγίσουμε τις γυναίκες που είναι οροθετικές ή πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ώστε να τους προσφέρουμε την ιατρική βοήθεια που χρειάζονται και ταυτόχρονα να τις απομακρύνουμε από την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει φυσικά να εγγυηθούμε το ιατρικό απόρρητο.

Τι έγινε στην πράξη;

 Λανθασμένα θεώρησε η αστυνομία (;) ότι το πρόβλημα αφορούσε 10-15 γυναίκες. Στην πραγματικότητα αυτές είναι πάνω από 500 και είναι αδύνατο να τις συλλάβει όλες. Η δημοσιοποίηση στοιχείων και φωτογραφιών είχε δυο αρνητικές παρενέργειες:

α) ένας πολύ μικρός αριθμός των 25000 ατόμων που βρίσκεται σε κίνδυνο συνειδητοποίησε ότι πράγματι βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς πολλοί άνθρωποι που είχαν πρόσφατα επισκεφθεί κάποια εκδιδόμενη γυναίκα ηρέμησαν βλέποντας τις φωτογραφίες λέγοντας: "ωραία, αυτό δεν αφορά εμένα"!

β) η δημόσια διαπόμπευση και σύλληψη οδήγησε τις υπόλοιπες 480 οροθετικές γυναίκες στην απόφαση να κρυφτούν και να μην εμπιστευθούν τις υγειονομικές αρχές καθώς είναι πεπεισμένες ότι εάν εμφανιστούν θα συλληφθούν. Άρα η συγκεκριμένη παρέμβαση οδηγεί μαθηματικά σε βλάβη της δημόσιας υγείας και νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν διορθωτικές κινήσεις τόσο από το ΚΕΕΛΠΝΟ όσο και από τα Υπουργεία Υγείας και Δημ. Τάξης.

Σε δεύτερο χρόνο, ας μάθουμε από τα λάθη μας και ας αποφασίσουμε να ασχοληθούμε συστηματικά με την αντμετώπισης της υγειονομικής βόμβας που λέγεται HIV και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.      

 

 

 

27.3.12

Έκθεση Πανελλήνιας Επιδημιολογικής Μελέτης Ψυχοπαθολογίας Ενηλίκων

report.pdf Download this file

Στο συνημμένο αρχείο μπορείτε να διαβάσετε την έκθεση με τα
αποτελέσματα της Πανελλήνιας Επιδημιολογικής μελέτης Ψυχοπαθολογίας
Ενηλίκων.

6.3.12

Το φαινόμενο του σχολικού Εκφοβισμού (Bullying)

Μια παρουσίαση που έκανα σχετικά με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού το 2011. Με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας εναντίον του σχολικού εκφοβισμού.

Σε δυο επιστημονικά άρθρα της ομάδας μου μπορεί κανείς να διαβάσει περισσότερα για το φαινόμενο αυτό και τις συνέπειές του στην Ελλάδα.

Το πρώτο άρθρο με τίτλο "The association between bullying and early stages of suicidal ideation in late adolescents in Greece" εδώ: http://www.biomedcentral.com/1471-244X/11/22

Και το δεύτερο άρθρο με τίτλο "Bullying behaviour in schools, socioeconomic position and psychiatric morbidity: a cross-sectional study in late adolescents in Greece" εδώ: http://www.capmh.com/content/6/1/8/abstract

Bullying_small.ppt Download this file

20.1.12

How does OCD affect my child at school?

From: OCD Action UK

OCD can affect many areas of a young person’s life, including school life.

It is important to remember that OCD affects people in many ways,
below are some possible ways it may present in school:

Poor attention and concentration due to intrusive thoughts or the need
to perform rituals
Extreme tiredness due to being up late at night doing rituals or the
overall exhaustion caused by the constant battle with OCD
Frequent or prolonged toilet visits due to completing cleaning rituals
An inability to touch objects, materials or other people due to
possible contamination fears
Excessive questioning and need for reassurance
Messy work due to having to repeat rituals such as rewriting or erasing words
Repeated lateness as a result of being delayed by rituals
Late handing in work due to being slowed down by obsessions and/or compulsions
Arranging items on a desk, shelf or classroom so that objects are aligned
Repetitive behaviours such as getting up and down from a desk or
opening and closing the door
Difficulties making decisions
Low self esteem and difficulty with peer relationships
Reduction in grades or decline in school performance
It may also be helpful to be aware that OCD is commonly associated
with other disorders such as Attention Deficit Disorder (ADD),
Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Autism Spectrum
Disorders (ASDs) and Tourette Syndrome.

Εβδομάδα για την Ιδεοψυχαναγκαστική στην Βρετανία

Ocd_week

Εβδομάδα OCD στην Βρετανία από 20/02 - 26/2 από τον οργανισμό OCD
Action (http://www.ocdaction.org.uk/).
Με 100000 πάσχοντες και στην Ελλάδα ίσως κάτι πρέπει να κάνουμε και
εδώ για να αυξήσουμε την αναγνώριση της νόσου από τον γενικό πληθυσμό.

19.1.12

Ο Φαυλος κύκλος της ΙΨΔ

Media_httpwwwocdukorg_baufv

Πληροφορίες για την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή από το Διεθνή Οργανισμό για την ΙΨΔ

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (Greek, full brochure)

Πρόκειται για πληροφοριακό κείμενο που διατίθεται σε διάφορες γλώσσες στον δικτυακό τόπο του International OCD Foundation (η μετάφραση στην Ελληνική έχει γίνει με ευθύνη των ιδίων). Ο Διενής αυτός Οργανισμός είναι σημαντικός και μπορείτε να τον επισκεφθείτε εδώ: http://www.ocfoundation.org/

12.1.12

Επιδημία αυτοκτονιών στην Ελλάδα; Ας το ξανασκεφτούμε.



Προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει επιδημία αυτοκτονιών στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα όμως, η Ελλάδα είναι γνωστό ότι έχει έναν από τους χαμηλότερους αυτοκτονικούς δείκτες στον κόσμο. Μπορείτε να δείτε το γράφημα επάνω για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.
Κάθε χρόνο περίπου 300 - 400 άτομα (υπάρχει αρκετή διακύμανση λόγω του μικρού αριθμού) αυτοκτονούν. Μάλιστα σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε έως το 2009 υπήρχαν παλαιότερα έτη χωρίς οικονομική κρίση που υπήρξε αύξηση ή μείωση ακόμη και 20%. (βλ. γράφημα κάτω)

Αυτοκτονίες στην Ελλάδα από 2000-2009

Την ίδια βέβαια στιγμή (για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης) κάθε χρόνο σκοτώνονται σε τροχαία ατυχήματα περίπου 1500 Έλληνες (φέρνοντας την χώρα σε μια από τις υψηλότερες θέσεις σε όλη την Ευρώπη όπως μπορείτε να δείτε στο γράφημα)




Επιπτώσεις στην υγεία από την κρίση υπάρχουν, αλλά καλό θα είναι να ψάχνουμε να τις βρούμε εκεί που πραγματικά υπάρχουν και να μην προσπαθούμε να παραπλανήσουμε ή να εκφοβίσουμε τον κόσμο. Ο κόσμος πάσχει και ο κίνδυνος να υπάρξει αύξηση της θνησιμότητας είναι ορατός, αλλά δεν θα έρθει από τις αυτοκτονίες: θα έρθει από τους ηλικιωμένους και χρονίως ασθενείς που δεν θα έχουν πρόσβαση στα φάρμακά τους ή στις υγειονομικές υπηρεσίες. Εκεί ας εστιαστεί το ενδιαφέρον των πολιτικών μας και ας μην ασχολούνται με ανούσιους εντυπωσιασμούς.