Όπως φαίνεται στον πίνακα πιο κάτω, αλλά και στην Αγγλική περίληψη του
άρθρου που μόλις δημοσιεύθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση,
η αξιοπιστία κάποιων ψυχιατρικών διαγνώσεων (δηλαδή, πόσο συχνά
συμφωνούν δυο ανεξάρτητοι κλινικοί στην διάγνωση του ίσιου ασθενούς
χρησιμοποιώντας τα ίδια κλινικά κριτήρια) είναι αρκετά προβληματική
για κάποιες διαγνώσεις. Δυστυχώς μια από αυτές είναι η κατάθλιψη η
οποία τα πήγε αρκετά άσχημα. Ευτυχώς οι πιο σοβαρές ασθένειες είχαν
καλή αξιοπιστία με την διπολική διαταραχή να τα έχει πάει καλύτερα.
Πιστεύω ότι το πρόβλημα με την κατάθλιψη οφείλεται στο γεγονός ότι
συχνά αυτή αποτελεί το τελικό μονοπάτι άλλων προβλημάτων, κυρίως
διαταραχών άγχους που συχνά προηγούνται. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν
πόσο προσεκτικός πρέπει να είναι ο κλινικός που κάνει την δουλειά
αυτή. Η κατάθλιψη έχει γίνει μια κοινή διάγνωση και δυστυχώς πολλοί
την χρησιμοποιούν ως διάγνωση όταν το πραγματικό πρόβλημα είναι άλλο.
Test-Retest Reliability of Selected Categorical Diagnoses. Darrel A.
Regier, M.D., M.P.H.; et al. Am J Psychiatry 2012;:.
10.1176/appi.ajp.2012.12070999 Objective: The DSM-5 Field Trials were designed to obtain precise
[standard error of the degree to which two clinicians could independently agree on the
presence or absence of selected DSM-5 diagnoses when the same patient
was interviewed on separate occasions, in clinical settings, and
evaluated with usual clinical interview methods. Method: Eleven academic centers in the United States and Canada were
selected, and each was assigned several target diagnoses frequently
treated in that setting. Consecutive patients visiting a site during
the study were screened and stratified on the basis of DSM-IV
diagnoses or symptomatic presentations. Patients were randomly
assigned to two clinicians for a diagnostic interview; clinicians were
blind to any previous diagnosis. All data were entered directly via an
Internet-based software system to a secure central server. Detailed
research design and statistical methods are presented in an
accompanying article. Results: There were a total of 15 adult and eight child/adolescent
diagnoses for which adequate sample sizes were obtained to report
adequately precise estimates of the intraclass kappa. Overall, five
diagnoses were in the very good range [kappa= 0.60-0.79], nine in the
good range [kappa= 0.40-0.59], six in the questionable range [kappa=
0.20-0.39], and three in the unacceptable range [kappa values Eight diagnoses had insufficient sample sizes to generate precise
kappa estimates at any site. Conclusions: Most diagnoses adequately tested had good to very good
reliability with these representative clinical populations assessed
with usual clinical interview methods. Some diagnoses that were
revised to encompass a broader spectrum of symptom expression or had a
more dimensional approach tested in the good to very good range.
