14.2.13

Το άγχος ως...μαρσάρισμα!

Μου γράφει ένας φίλος τα παρακάτω και καθώς πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που απασχολεί αρκετούς ανθρώπους κάνω μια προσπάθεια ερμηνείας που μπορεί να φανεί χρήσιμη και σε άλλους

"Νιώθω ότι δεν μπορώ να χαλαρώσω, νιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος και δυσφορία, μερικές φόρες νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω, μουδιάζει το κεφάλι μου, έχω ξηροστομία, ξηροφθαλμία και μερικές φόρες τα βλέπω σαν να υπάρχει καπνός, δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ και μερικές φόρες πετάγομαι στον ύπνο μου νιώθοντας ταραχή, βλέπω εφιάλτες και περίεργα όνειρα, με πιάνουν πονοκέφαλοι, έχω νευρικότητα, ιδρώνω εύκολα, κουδούνισμα στα αυτιά, έχω αρρυθμίες δηλαδή μπορεί εκεί που έχω 65 παλμούς να φτάσω 95 και ξανά τα ιδία μετά και αισθάνομαι το αίμα στα άκρα μου να έρχεται και να φεύγει. Έκανα ηλεκτροκαρδιογράφημα και ηχοκαρδιογράφημα και ήταν πεντακάθαρα. Έκανα εξετάσεις αίματος (γενικό τσεκ απ και θυρεοειδή) και ήταν άψογες. Όλοι μου λένε ότι είναι άγχος, το πιστεύω ότι είναι άγχος αλλά μερικές φορές μου έρχονται σκέψεις μπας και είναι και κάτι άλλο. Το μυαλό μου δηλαδή πάει σε πολύ άσχημα πράγματα κι όταν το σκάφτομαι νιώθω τα συμπτώματα να εντείνονται. Αλλά κι όταν χαλαρώνω ή νομίζω πως χαλαρώνω νιώθω φτερούγισμα στο στήθος".



Η απάντησή μου:
"Όταν έχεις τέτοια συμπτώματα σου συνιστώ να σκέφτεσαι ότι είναι σα να είσαι σε ένα αυτοκίνητο και να μαρσάρεις (=πατάω γκάζι) αλλά με το κιβώτιο ταχυτήτων στο νεκρό (=το αυτοκίνητο δεν κουνιέται). Όταν μαρσάρεις οι στροφές πρέπει να ανέβουν (αυτό είναι φυσιολογικό) αλλά δεν κινδυνεύεις σε καμιά περίπτωση να πέσεις στον μπροστινό σου. Κάτι παρόμοιο είναι και το άγχος. Ο οργανισμός πατάει γκάζι (=ανεβάζει πίεση, σφύξεις, τσιτώνεται, κλπ αλλά και ιδρώνει για να αποβάλλει την θερμότητα) αλλά αυτό είναι φυσιολογική διαδικασία, που οφείλεται στις ορμόνες του άγχους (αδρεναλίνη και κορτιζόλη). Η διαδικασία αυτή αναστρέφεται αυτόματα, όπως αυτόματα περνάει και το λαχάνιασμα που δημιουργείται εάν τρέξουμε 10 γύρους στο στάδιο. Αν τα συμπτώματα γίνουν έντονα θα θυμίσουμε στον εαυτό μας ότι ο οργανισμός μας ανέβασε απλά τις στροφές και θα περιμένουμε να τις ξαναρίξει από μόνος του (καθώς οι ορμόνες του άγχους αδρανοποιούνται πάρα πολύ γρήγορα από τον ίδιο τον οργανισμό).

Δεν υπάρχουν σχόλια: