Κάτι Θετικό

Ας αρχίσουμε με κάτι θετικό την εβδομάδα. Πώς καταφέρνουμε να κάνουμε πράγματα, ακόμη και αυτά που πραγματικά επιθυμούμε και αγαπάμε; Ακόμη και στις περιπτώσεις αυτές, απαιτείται ένας βαθμός πειθαρχίας για να μπορέσουμε να δραστηριοποιηθούμε. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, αλλά ακόμη και όταν έχουμε όρεξη για κάτι πρέπει να ξεκινήσουμε να μαγειρεύουμε. Το μυστικό συνήθως είναι: ξεκινώ να κάνω κάτι και σιγά - σιγά η διάθεσή μου και η επιθυμία μου γι'αυτό μεγαλώνουν. Περιμένετε πρώτα να σας έρθει η όρεξη και θα...πεινάσετε ή θα αδρανήσετε.
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=487493047982286&set=a.233226730075587.57060.210640379000889&type=1

Η εμπειρία της OCD

Εξαιρετική και πολύ συγκινητική περιγραφή του πώς είναι να έχει ένας άνθρωπος OCD (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) από έναν πάσχοντα από την διαταραχή αυτή. Με εντυπωσιάζει η επισήμανσή του ότι "παίρνει τουλάχιστον 14-17 χρόνια από την στιγμή που ξεκινούν τα συμπτώματα μέχρι την στιγμή που θα αναζητήσει κάποιος μια θεραπεία"! Επίσης, "Προσωπικά, τα πρώτα 20 χρόνια δεν είχα καταλάβει ότι είχα OCD. Απλώς νόμιζα ότι ήμουν ένας κακός άνθρωπος για να μου έρχονται τέτοιες τρομακτικές ιδέες στο μυαλό μου. Αλλά ακόμη και όταν κάποιος λάβει την σωστή διάγνωση, το στίγμα που συνοδεύει μια ψυχική διαταραχή, μπορεί να κάνει τους ασθενείς να ντρέπονται γι' αυτήν και να μην θέλουν να πάρουν την φαρμακευτική αγωγή που τόσο μπορεί να αλλάξει την ζωή τους".

Απόλυτα σωστές επισημάνσεις. Η OCD είναι μια πολύπλοκη νευροψυχιατρική νόσος, απαιτεί δε συνήθως συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής και ειδικής ψυχοθεραπείας, από επαγγελματία που έχει εξειδίκευση και σημαντική εμπειρία σε αυτή.

Διαβάστε περισσότερα για την εμπειρία του πάσχοντα (στα Αγγλικά) εδώ: 

Έλεγξε ότι το μωρό είναι εντάξει!

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι νέες μητέρες είναι αρκετά πιο πιθανό να εμφανίσουν ιδεοληπτικού τύπου ανησυχίες σχετικά με την υγεία του μωρού τους. Ευτυχώς στις περισσότερες φορές αυτές είναι ήπιες και περνούν από μόνες τους μετά από λίγο καιρό. Σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να εξελιχθούν σε πλήρη ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Είναι σημαντικό όμως να ξέρουμε ότι αυτό είναι συχνό φαινόμενο (όπως και τα blues της λοχείας - η κακοδιαθεσία και αστάθεια που μερικές φορές συνοδεύει αυτή την περίοδο) ώστε να να μην ανησυχούμε τις μητέρες και με άλλα προβλήματα χωρίς λόγο. παρά μόνο όταν χρειάζεται.
Περισσότερα εδώ: http://www.today.com/moms/check-baby-1-10-new-moms-shows-signs-ocd-study-1C8647235

Σιχαίνομαι τα πάντα γύρω μου, τι έχω;

Μου γράφει φίλη από το stress.gr:
"Είμαι γυναίκα 30 χρονών και σιχαίνομαι τα πάντα γύρω μου. Για την ακρίβεια νομίζω ότι παντού γύρω μου υπάρχουν ακαθαρσίες. Το αποτέλεσμα είναι να αποφεύγω να βγω εκτός σπιτιού και να καθαρίζω όλη μέρα. Τι να κάνω;"
Μέσα σε λίγες γραμμές, η φίλη περιγράφει τον δύσκολο και βασανιστικό κόσμο της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (OCD). Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπορεί η σύγχρονη ιατρική να προσφέρει στην OCD, που αυτό που προέχει είναι η γνώση του "τι έχω". Έχω συναντήσει ανθρώπους με OCD που αναζήτησαν τελικά ιατρική βοήθεια μετά από 10 και 15 χρόνια. H OCD είναι μια πολύπλοκη νευροψυχιατρική διαταραχή και η αντιμετώπισή της περιλαμβάνει συνδυασμό φαρμακευτικών και ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων. Δεν είναι μια παραξενιά του μυαλού, ούτε μια προσωπική αδυναμία.
Περισσότερα για την ασθένεια εδώ

Όταν ο πανικός "χτυπά" στο λεωφορείο!

Όταν ο πανικός "χτυπά" στο λεωφορείο!
"Εδώ και μερικούς μήνες παθαίνω κρίση όποτε πρέπει να μπω σε λεωφορείο, αυτοκίνητο και γενικά σε μέρη που ξέρω πως δεν μπορώ να βγω άμμεσα και γρήγορα όποτε εγώ θελήσω χωρίς να κάθομαι να εξηγώ. Αυτό που με ποιάνει είναι ένας περίεργος πανικός, θέλω επειγώντος να βγω έξω, να πάω στην τουαλέτα ή να κάνω και εμμετό. όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο ο πανικός μου μεγαλώνει και νιώθω πως θα πέσω κάτω. Έχω να περιγράψω πολλά περιστατικά ενώ αυτό μου συμβαίνει εδώ και λίγους μήνες. Πίστευα όμως ότι μου πέρασε και γι'αυτό δεν πήγα σε κάποιον ειδικό αλλά πριν από μερικες ημέρες σε ένα ταξίδι μόνο μίας ώρας δεν άντεξα και βγήκα στην πιο κοντινή σταση! Αυτό το πράγμα κάνει την ζωή μου πολύ δύσκολη..."
Πανικός + Αγοραφοβία ένα σημαντικό πρόβλημα που χωρίς θεραπεία μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα.

Κοκκινίζω όταν μιλάω μπροστά σε άλλους - Κοινωνικό Άγχος

Μου γράφει αναγνώστης του stress.gr: 
"Παίρνω το θάρρος να σας ενοχλήσω για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κόρη μου το τελευταίο διάστημα. Είναι 15 ετών, βρίσκεται στη 1η Λυκείου και τώρα τελευταία μου διαμαρτύρεται ότι κοκκινίζει όταν μιλά με καθηγητές ή όταν την ρωτούν να απαντήσει μια ερώτηση. Το περίεργο είναι ότι κανονικά δεν έπρεπε να νιώθει έτσι εφόσον είναι πολύ καλή μαθήτρια. Σήμερα συγκεκριμένα μου έστειλε ένα γραπτό μήνυμα από το κινητό της και μου έγραψε «με μισώ». Ο λόγος; Επειδή πάλι κοκκίνησε και σχολιάστηκε και από 2 συμμαθήτριες της. Πως πρέπει να το χειριστώ το όλο θέμα; Γενικά είναι ένα παιδί με πολύ αυτοπεποίθηση (τουλάχιστο έτσι μου έδειχνε μέχρι σήμερα) και εξωτερικά είναι πολύ ωραίο κορίτσι."

Tο πρόβλημα της κοινωνικής φοβίας ή κοινωνικού άγχους είναι πολύ συχνό και για τους ανθρώπους που το βιώνουν πολύ σημαντικό. Κύριο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου τύπου φοβίας είναι η δυσκολία του ατόμου που πάσχει απ’ αυτήν να εκτεθεί σε ευρύ κοινό ή να λειτουργήσει κανονικά όταν τίθεται υπό την παρατήρηση άλλων ανθρώπων. Όταν βρίσκεται σε τέτοιες καταστάσεις εκδηλώνει, λόγω του έντονου άγχους που βιώνει εκείνη τη στιγμή, διάφορα δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα μεταξύ των οποίων είναι και το κοκκίνισμα του προσώπου. το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί, στην περίπτωση που προκαλεί σημαντική δυσφορία, με ψυχοθεραπεία γνωσιακού – συμπεριφορικού τύπου και όπως συμβαίνει με αυτά τα προβλήματα: όσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα.

Περισσότερα για το κοινωνικό άγχος μπορείτε να διαβάσετε στην σχετική σελίδα του stress.gr: http://stress.gr/disorder.php?id=14

Πώς ξεκινά η Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή συχνά αρχίζει ή επιδεινώνεται μετά από ένα σημαντικό γεγονός. Μου γράφει φίλη: "Πριν από λίγο καιρό γέννησα ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι! Δυστυχώς όμως από τότε άρχισα να πάσχω από ένα είδος ΙΨΔ ειδικότερα με τις εστίες μόλυνσης, στον βαθμό που να παθαίνω κρίσεις πανικού, να πλένω πάνω από 50 φορές την ημέρα τα χέρια μου σε σημείο να τρέχουν αίμα!".

Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής είναι δυνατή με συνδυασμό φαρμακευτικής και ψυχοθεραπευτικής αγωγής, και η γνώμη μου είναι ότι όσο πιο γρήγορα αρχίσει κανείς θεραπεία τόσο καλύτερα και πιο μόνιμα τα αποτελέσματα. Όπως συμβαίνει με όλες τις αγχώδεις διαταραχές, η θεραπεία απαιτεί εξειδικευμένο θεραπευτή, που να είναι εξοικειωμένος με τις θεραπείες και να έχει σημαντική εμπειρία, αλλιώς το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο.